Прадмова

    1. Прызначаная душа, вось таямніца, якой навучыў мяне Найвышэйшы і якую я не змог знайсці ні ў воднай кніжцы, ані ў старой, ані ў новай. Я давяраю яе табе праз Духа Святога з умовай:

1) Што ты даверыш яе людзям, якія гэтага заслугоўваюць дзякуючы малітвам, ахвярам, аскезе, стараннасці і руплівасці ў збаўленні душаў, а таксама адарванасці ад зямных рэчаў;

2) Што ты будзеш карыстацца ёй, каб стаць святой і ўзвышанай, бо гэтая таямніца узвялічваецца толькі тады, калі душа ёй карыстаецца. Асцерагайся заставацца пасіўнай і бяздзейнічаць, склаўшы рукі; бо мая таямніца стане табе атрутай і будзе тваім асуджэннем.

3) З умовай, што ты будзеш дзякаваць Богу кожны дзень свайго жыцця за дадзеную табе ласку ведаць таямніцу, якую ты ведаць не заслугоўваеш.

І па меры таго, як будзеш ужываць яе ў звычайных справах свайго жыцця, ты зведаеш яе каштоўнасць і незвычайнасць, якую перш спазнаеш толькі недасканала з-за мноства і цяжкасці сваіх грахоў і невядомых табе самой схільнасцяў.

2. Перш чым перайсці да імклівага і натуральнага жадання ведаць праўду, укленчыўшы, пабожна памаліся Ave Maris Stella і Veni Creator Spiritus, каб папрасіць у Бога ласку зразумець і дакрануцца да Божай таямніцы.

Але, паколькі ў мяне няшмат часу пісаць, а ў цябе - чытаць, я скажу пра ўсё вельмі коратка.